Συζητήσεις γύρω από το τραπέζι της ελληνικής οικογένειας, αναλύσεις με επίκεντρο τον αγροτικό πληθυσμό, μαντινάδες με σωτήρες του ελληνικού έθνους, τρενάκια σε ακαθόριστη πορεία, διαρροή παλαιότερων γυρισμάτων προεκλογικών σποτ. Οι κομματικές διαφημίσεις χρησιμοποιούν την επίκληση στο συναίσθημα για να προσελκύσουν ψηφοφόρους,με πρωταγωνιστές τον μικρό Αλέξη και τον μικρό Νικόλα. Πέρα από τους παιδικούς πρωταγωνιστές, υπάρχει τρόπος να πρωταγωνιστήσει με παρόμοιο τρόπο πριν τις 25 Γενάρη, κάποιο κόμμα στην καρδιά του ψηφοφόρου;
Η προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων καλά κρατεί όσο πλησιάζουμε στην ημέρα της τελικής ψηφοφορίας. Παρότι ο κόσμος αναζητά λογικά επιχειρήματα, πίσω από κάθε σποτ ξεπροβάλλει και από μια ισχυρή δόση επίκλησης του συναισθήματος. Εκείνο που μένει να δούμε είναι εάν ο ψηφοφόρος τελικά θα δώσει την ψήφο του, επηρεασμένος από το συναίσθημα ή τη λογική του. Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Management αποδεικνύει πάντως, πως τα ηχηρά λόγια των πολιτικών δεν είναι ικανά να επηρεάσουν την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, καθώς δεν φαίνεται να τους εμπνέουν αρκετά όταν δεν συμπίπτουν με τις πολιτικές τους ιδεολογίες.
Για την ακρίβεια, ερευνητές του πανεπιστημίου Κουίνσλαντ και Χρόνινγκεν με τη βοήθεια μαγνητικής απεικόνισης, προχώρησαν στη μελέτη του τι ακριβώς συμβαίνει στο μυαλό του ψηφοφόρου όταν διαβάζει ή ακούει τις υποσχέσεις και τα λόγια ενός πολιτικού αρχηγού. Εκείνο που ζητήθηκε από την ομάδα σαράντα εθελοντών ήταν να διαβάσουν και στη συνέχεια, να βαθμολογήσουν πόσο ενθαρρυντικά θεωρούσαν πως είναι όσα έλεγαν κάποιοι πολιτικοί. Διαπιστώθηκε πως οι φιλελεύθεροι- προοδευτικοί έτειναν περισσότερο προς τα λόγια των φιλελεύθερων, ενώ οι υποστηρικτές του εργατικού κινήματος προς όσα διάβαζαν από συνδικαλιστές πολιτικούς.
Παρότι οι δηλώσεις που διάβαζαν, ήταν προϊόν κατασκευής από την ίδια την ομάδα των ερευνητών, οι συμμετέχοντες εμφανίζονταν στην τελική τους κρίση, βαθιά επηρεασμένοι από τις πολιτικές τους ιδεολογίες. Κάθε εθελοντής που πίστευε ότι η δήλωση που άκουγε ή διάβαζε από ένα κόμμα, προερχόταν από την πολιτική γραμμή που υπεράσπιζε, έδινε μια όλο και πιο ευνοϊκή βαθμολογία. Αντίθετα, το μηχάνημα μαγνητικής απεικόνισης που είχε τοποθετηθεί για να καταγράφει την εγκεφαλική λειτουργία κάθε ψηφοφόρου, έδειχνε μια όχι ιδιαίτερα έντονη διέγερση του εγκεφάλου όταν επρόκειτο για δηλώσεις αντίθετες προς την ιδεολογία του.
Όταν πριν τις κάλπες επικρατεί ιδεολογική σύγχυση
Όταν οι ψηφοφόροι φτάνουν στις κάλπες όχι με ξεκάθαρες πολιτκές γραμμές, το "προφίλ" που έχει φροντίσει να περάσει ένα πολιτικό πρόσωπο προς τα έξω, παίζει σημαντικό ρόλο σύμφωνα με μελέτη από το πανεπιστήμιο του Οχάιο. Οι διαφημίσεις που περιστρέφονται γύρω από τις υποσχέσεις των πολιτικών για το αύριο μετά την 25η Γενάρη, έχουν στηριχθεί σε τεχνικές προσέλκυσης, διαμορφώνοντας ένα κλίμα αυτοπεποίθησης γύρω από τον εκάστοτε πολιτικό υποψήφιο που θα πάει στο επόμενο ή προηγούμενο βήμα τη χώρα από το επόμενο πρωί των εκλογών.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Οχάιο, προχώρησαν σε 24χρονη μελέτη με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχολογίας και πολιτικής επιστήμης, Jon A. Krosnick, και κατέληξαν στην άποψη ότι οι ψηφοφόροι είναι πιο πιθανό να πάνε στις κάλπες όταν στα ψηφοδέλτια υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα που θεωρούνται “μισητά”.
Όπως διαπιστώθηκε, “Οι άνθρωποι βρίσκουν περισσότερα κίνητρα να ψηφίσουν όταν αιωρείται η απειλή του κακού πάνω από τις κάλπες”. Τα αποτελέσματα της έρευνας ωστόσο, δεν σταματούν εκεί. “Στην πραγματικότητα, καταβάλλουμε προσπάθεια για να συμπαθήσουμε αυτά τα πρόσωπα. Υπάρχει ένα στοιχείο αισιοδοξίας όταν καλούμαστε να εξετάσουμε τις θέσεις και τα χαρακτηριστικά των πολιτικών”.
Ο "ήρωας" στο πρόσωπο ενός νέου πολιτικού υποψηφίου
“Η μελέτη μας δείχνει ότι οι άνθρωποι κάθε χρόνο προσεγγίζουν κάθε νέο πολιτικό πρόσωπο με την ελπίδα ότι θα γίνει ο ήρωας τους”, αναφέρει ο Krosnick. “Εάν δεν συμφωνούμε με κανέναν πολιτικό υποψήφιο, είναι λιγότερο πιθανό να ψηφίσουμε γιατί νιώθουμε ότι ανεξαρτήτως της ψήφου μας, θα έχουμε βγει χαμένοι από το παιχνίδι. Εάν υποστηρίζουμε περισσότερους από έναν υποψηφίους, είναι εξίσου λιγότερο πιθανό να οδηγηθούμε στις κάλπες ως ψηφοφόροι, γιατί νιώθουμε νικητές”. Οπότε, η μελέτη υποστηρίζει ότι για να επιτυγχάνεται μεγαλύτερη προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες χρειάζεται κάθε φορά, “ένας άγιος και ένας δαίμονας”.
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο, οι ψηφοφόροι στέκονται με αδιαφορία μπροστά στις κάλπες. Είτε αποφασίζουν ότι δεν θέλουν να δώσουν την ψήφο τους είτε εμφανίζονται χωρίς να υποστηρίζουν με βεβαιότητα κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική πολιτική γραμμή. Στην πραγματικότητα, όπως σημειώνει και ο Krosnick, “προσεγγίζουμε τα πολιτικά πρόσωπα, όπως ακριβώς τους υπόλοιπους ανθρώπους, όπως εκείνον που σκοπεύουμε να παντρευτούμε”. Όπως επιλέγουμε ποια δημητριακά θα φάμε για πρωινό, με τον ίδιο τρόπο οδηγούμαστε τις περισσότερες φορές, στις κάλπες”.
Δεν είναι άστοχο λοιπόν το παλιό ρητό, “η διαδικασία των εκλογών δεν εξαρτάται πάντοτε από τις θέσεις των πολιτικών αρχηγών”. Οι προσωπικότητες είναι αυτές που κινούν τα νήματα σχετικά με το ποιος χάνει και ποιος κερδίζει. Το μέλλον της κοινωνικής προστασίας μετατίθεται επ' αόριστον. “Ο πολιτικός υποψήφιος σημασία έχει ότι πρέπει να γνωρίζει πώς να χαμογελάει πειστικά”... Οι πολιτικές θέσεις και η υλοποίησή τους είναι το επόμενο κεφάλαιο που θα συζητηθεί εκ νέου, μετά τις 25 Γενάρη. Και ίσως γι' αυτόν τον λόγο, η χώρα έχει να αντιμετωπίσει ανάμεσα στους πολλούς, έναν ακόμη κίνδυνο.
source PATHFINDER.GR
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου